Seksuele behoeftes mogen er gewoon zijn
Sinds enkele maanden begeleid ik Joost*. Joost heeft een reclasseringstoezicht opgelegd gekregen vanwege het plegen van openbare schennis. Op het moment dat spanningen opliepen en het teveel werd voor Joost, ontlaadde hij zich door in het openbaar zijn broek naar beneden te trekken.
Vorige week had ik een afspraak bij Joost. Toen ik aankwam zag ik dat hij gefrustreerd, boos en gestrest was. En dat hij onder invloed van alcohol was. Volgens het protocol weet ik dat ik op zo’n moment niet naar binnen mag gaan en moet vertrekken. Toch maak ik op dat moment het besluit om wel naar binnen te gaan om te voelen, te kijken en een inschatting te maken van zijn stemming.
Ik vraag Joost of er iets is gebeurd waardoor hij zo bozig is. Hij zegt tegen mij dat hij behoefte heeft aan een vrouw. Hij wil niet opnieuw de fout in gaan, maar geeft aan wel behoeftes te hebben en doelt daarmee op zijn seksuele behoeftes. Ik weet vanuit het contact met Joost dat hij verschillende dingen heeft geprobeerd om zich seksueel te ontladen. Zoals kijken naar porno of seksattributen gebruiken zoals plastic vagina’s. Voor Joost is dit dus niet genoeg. Maar hij is ook angstig dat hij nog een keer de fout in zal gaan en dat wil hij absoluut niet.
Niet raar of fout
Ik normaliseer, geef aan dat ik het begrijp en bevestig hem dat zijn seksuele gevoelens niet vreemd zijn. Vanuit goede ervaringen met FleksZorg, een organisatie die sekszorg biedt voor mensen met een beperking, vertel ik Joost dat er vrouwen zijn die tegen betaling bij hem langs zouden kunnen komen. Ik vraag hem of hij dat zou willen. “Is dat er echt?”, vraagt Joost. Wat er toen gebeurde deed wat met mij. De blik in Joost zijn ogen, de ontspanning in zijn gezicht en de blijdschap die er ontstond tijdens het gesprek. Eindelijk was er een oplossing voor zijn behoeftes!
De blik in Joost zijn ogen, de ontspanning in zijn gezicht en de blijdschap die er ontstond tijdens het gesprek. Eindelijk was er een oplossing voor zijn behoeftes!
Met toestemming van Joost heb ik overleg gehad met de bewindvoerder. De bewindvoerder begreep de behoefte van Joost en financieel was het mogelijk dat Joost één keer per maand bezoek kon ontvangen. Er volgde een uitgebreid telefonisch intakegesprek met FleksZorg. In deze intake werden gerichte vragen aan Joost gesteld over zijn seksuele voorkeur, verlangens en behoeftes. Ook in dit gesprek werd het onderwerp genormaliseerd; seksuele gevoelens mogen er zijn en het is niet gek! Door de respectvolle benadering voelde Joost zich gehoord en begrepen.
De oplossing
Hiervoor kende ik Joost als een boze, gefrustreerde man die zich moeilijk kon ontspannen. Op het moment dat hij durfde aan te geven wat hij écht graag zou willen en ik gelijk het onderwerp begon te normaliseren, heeft hij durven vertellen waar zijn directe behoefte ligt. Als ik eerst was ingegaan op zijn stemming en gedrag, dan had hij misschien wel weer de angst gevoeld dat zijn seksuele behoeftes raar zijn en er niet mogen zijn.
Door te kijken, aan te voelen en te luisteren heb ik Joost kunnen ondersteunen in zijn zoektocht naar de sleutel.
Kleur eens buiten de lijnen, zie de mens en ga samen op zoek!
*De naam van de betrokken persoon is om privacyredenen gefingeerd.