Het lijken kleine stapjes maar dat zijn ze niet.
Bij Homerun oordelen we niet, maar staan we naast de cliënt en bedenken we samen doelen waaraan stap voor stap gewerkt gaat worden. Zo kort als mogelijk, maar zo lang als nodig. Kenmerkend voor onze Homeruntrajecten is dat we ook veel tijd besteden het elkaar goed leren kennen en het opbouwen van een vertrouwensband met onze cliënten.
Margaret werkt sinds begin 2019 als trajectbegeleider bij Homerun Gooi en Vechtstreek. ‘’Via een collega ontving ik een uitnodiging om een verhaal te delen of iets waar ik trots op ben. Ik ben trots op mijn succesverhaal over Jeroen!’’
Jeroen's overwinning
Een van mijn eerste cliënten was Jeroen. Een jongeman van 28 jaar. Aangemeld bij ons met een stevige depressie, burn-out en mogelijk autistische kenmerken.
Kennismaking
Onze eerste kennismaking verliep aan de keukentafel met moeder, trajectcoördinator Gerlinde en Jeroen. Jeroen was duidelijk niet op zijn gemak en liet dat aan ons zien door een serie non-verbale signalen. Op directe vragen reageerde hij niet of nauwelijks en gelukkig vulde moeder de vragen over Jeroen aan. Zo kregen wij een beeld en eerste indruk van deze jongeman. Na het intakegesprek volgt steevast de vraag of de cliënt het ziet zitten. Is er een klik met de begeleider en kan de hulpverlening van start gaan? Dat was een lastige vraag voor Jeroen.
Ik zag hem denken, waar zeg ik ja tegen en wat staat mij dan straks te gebeuren?
Uitdaging
Ik voelde aan dat mijn grootste uitdaging in eerste instantie zou zijn om contact te maken met hem. Mijn hersenen waren al volop aan het werk. Als je niet kunt of wilt praten over jezelf. Niet kan aangeven wat je leuk vindt of waar je enthousiast of blij van wordt, waar begin je dan? Met dingen doen bedacht ik. Lekker praktisch gewoon in beweging. Moeder Saskia had genoemd dat Jeroen koken leuk vindt en het was mij opgevallen dat hij van dieren houdt. Twee aanknopingspunten om mee aan de slag te gaan.
Samen bij onze eerste afspraak had ik aan Jeroen gevraagd of hij mij rond wilde leiden in zijn geboortedorp Blaricum. Dat was een leuke en goede manier om kennis te maken. Dat deed hij en samen met de hond gingen wij op pad. Jeroen liet mij zien waar hij had gewoond, waar zijn basisschool was en welke andere plekken voor hem belangrijk zijn geweest.
Al wandelend liep het gesprek makkelijker en ik kreeg ondertussen antwoord op mijn eerste voorzichtige vragen.
Na onze eerste afspraak volgden er nog andere waarbij Jeroen zich steeds meer liet zien. We hebben samen nog meer wandelingen gemaakt. Mét en zonder hond. We hebben zijn lievelingstaart gemaakt, lasagne bereid en andere lekkere gerechten. Verder speelden we het emotiespel en voerden we vele gesprekken.
Overwinning
Wat maakt dit nu een succesverhaal of iets waar ik trots op kan zijn? Volgens de Van Dale is succes een goede afloop. Hierbij ligt de nadruk op een vooropgezet eindresultaat, op een geslaagde verwezenlijking van een voornemen. Dat is een mooie definitie. Maar succes gaat ook over overwinning. Met deze laatste definitie kan ik meer.
Wat was het succes of de overwinning in mijn ervaringen met Jeroen. Of wat was Jeroen zijn overwinning? De insteek die ik maakte om met hem in contact te komen. Net even anders dan anders. Door samen dingen te gaan doen kwam Jeroen langzaam uit zijn schulpje.
Hij hoefde niets te bewijzen, zich beter voor te doen. Het is wat het is. Acceptatie daarvan, van hem, de situatie en de omstandigheden.
De mogelijkheid om naast iemand te gaan staan, respectvol en met aandacht helpt om verbinding te maken met een ander. Een beetje vindingrijkheid en creativiteit kan ook helpen. Vanuit Jeroen was het de stap om mij in vertrouwen te nemen, zich kwetsbaar op te stellen en te delen. Het gaat inmiddels beter met Jeroen. Hij kookt uit zichzelf, vertelt en deelt, lacht weer.
Meer verhalenHet lijken kleine stapjes maar dat zijn ze niet.’